Nanoteknolojinin etkileri

Nanoteknolojinin etkileri nano sağlık, etik, yasal ve çevresel uygulamalar, mühendislik, biyoloji, kimya, programlama, malzeme bilimi ve iletişime kadar uzanmaktadır. 

Nanoteknolojinin büyük yaraları üretim metotlarını geliştirmeyi, su arıtım sistemlerini, enerji sistemlerini, fiziksel iyileştirme, nano medikal, daha iyi besin üretim metodları üzerinedir.

Potansiyel riskler, çevresel, sağlık ve güvenlik konularını içermektedir, nanoteknoloji ürünleri baskın hale geldiği için geleneksek sanayinin yer değiştirmesi gibi geçici etkilerde vardır. Nano partiküllerin olası olumsuz etkileri göz ardı edilir ise bu özellikle önemli olabilir.

Nanoteknolojinin doğru olup olmadığına dair özel hükûmet düzenlemeleri tartışmalı bir durumdur. Amerika Birleşik Devletleri Çevre Koruma Ajansı, Avrupa Komisyonu Sağlık ve Tüketicinin Korunması Müdürlüğü gibi düzenleyici kurumlar nano partiküllerin potansiyel riskleri ile ilgilenmeye başlamıştır. İlk olarak Avustralya ve İngiltere'de organik gıda sektörü organik sertifikalı ürünlerden nano parçacıkların ihracı ile başlamıştır^[1] sıklıkla kanada'da bütün yiyecekler Demeter uluslararası standartların da sertifikalanmıştır.^[2]

1. ^ Paull, John (2010), Nanotechnology: No Free Lunch 3 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Platter, 1(1) 8-17
2. ^ Paull, John (2011) "Nanomaterials in food and agriculture: The big issue of small matter for organic food and farming" 4 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., In: Neuhoff, Daniel; Halberg, Niels; Rasmussen, I.A.; Hermansen, J.E.; Ssekyewa, Charles and Sohn, Sang Mok (Eds.